کد مطلب:125579
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:242
بوی غربت
چشم ختم الانبیا شد اشكبار مجتبی
یا كه قلب فاطمه شد داغدار مجتبی؟
با قدی از غم كمان، گاه وداع آخرین
زینب كبری نشسته در كنار مجتبی
بس كه با خون دل خود خو گرفت و دم نزد
صبر هم شد ناصبور و بیقرار مجتبی
غربت و مظلومیش را بین كه گردید از ستم
خصم جانی در میان خانه یار مجتبی
آنقدر زهر جفا بر پیكرش تاثیر كرد
كز شرارش سوخت قلب پرشرار مجتبی
گفت پیغمبر كه نابینا نباشد روز حشر
دیده ی هر كس كه گردد اشكبار مجتبی
تا قیامت جاودان باشد در اعصار و قرون
مكتب قرآن ز صبر پایدار مجتبی
ای دریغا تار و پود عمر او از هم گسست
شد خزان از فتنه ی گلچین، بهار مجتبی
[ صفحه 192]
بر پدر چون شمع سوزان گرید و بنهاده است
سر به دیوار غریبی، یادگار مجتبی
آسمان بعد از علی مظلوم تر از او ندید
تیره تر بود از شب غم، روزگار مجتبی
گرچه از مظلومی او قرنها بگذشته لیك
بوی غربت آید از خاك مزار مجتبی
[ صفحه 193]